Liefde is iets ingewikkelds. Voor iedereen is het een ander gevoel, een andere definitie. Maar alhoewel ik een ambassadeur ben van selflove, durf ik wel te stellen dat we het allemaal er mee eens zijn dat het iets tussen (minstens) twee personen is.
Ik heb altijd een sterke behoefte gehad om alles “alleen” te willen en te kunnen. Typisch gevalletje van; I don’t need a significant other to make me happy. Maar met de jaren en de ervaringen die erbij komen leer je. Pas je jezelf aan. Ontdek je.
Mezelf overgeven is altijd mijn zwakste eigenschap geweest. Ik wil iemands kapitein op het schip van mijn leven zijn. Ik wil de koers bepalen. Ik wil niet afhankelijk zijn van een factor. Want factoren kunnen wegvallen.
Maar net als een schilder, zag ik tijdens het proces ruimte voor verbetering. Nog genoeg canvas voor aanpassingen. En eventuele ruimte voor hulp bij het schilderen. Samenwerken aan dit schilderij betekent niet de leiding verliezen. Het betekent niet dat ik ineens niet meer de kleuren, vormen of structuur bepaal. Het betekent alleen dat het eindresultaat meer input heeft gekregen. En misschien stiekem (ja dit is moeilijk om toe te geven!) een mooier resultaat dan mijn eigen schilderij.
Ik weet het niet…maar ik sta er voor open.
As told by Nienie 