Angsten.

“The thing you are most afraid to write. Write that.

– advice to young writers”

As told by Nayyirah Waheed. Een hele talentvolle poëet. Ik kan me voorstellen dat Nayyirah met deze uitspraak de diepte in wil gaan. Maar jullie kennen nuchtere Nien. Ik ga het even oppervlakkig aanpakken en jullie een verhaal vertellen. 

Wie mij volgt op Facebook weet dit, zo niet let me start from the beginning. Ik heb mezelf een lange tijd gediagnosticeerd met insomnia. (Ik speelde dokter en zei dat ik een serieus probleem had om in slaap te vallen.) Omdat ik serieus moeite had met slapen en in slaap vallen. En naast de meerdere issues die ik heb houd ik ook niet van de echte dokter en/of medicijnen slikken. 

Ik probeerde verschillende dingen. Een ding wat ik probeerde is mediteren. Ik gebruikte een app hiervoor. Nu ik dit schrijf besef ik me dat het probleem hierna eigenlijk is weggegaan. Maar het kan ook komen door de recentelijk positieve veranderingen in mijn leven, onder andere mijn mindset. Anyways, ik slaap als een roosje. Als melanin Doornroosje zelfs. 

Oke ik ga even een omweg maken van het onderwerp, stay with me now. Ik heb een grote nicht, Dian, waar ik sinds klein kind af en toe bij slaap. Zij is erg spiritueel aangelegd. En sinds kleins kijk ik vreselijk daartegen op. Zij en de spiritualiteit fascineren mij. Ik ben mij dan ook, met babysteps, erin gaan verdiepen. 

Denk hierbij aan het mediteren en er sterk in geloven dat jouw brein een wapen is. Wish it, think it, get it. Ik ben oprecht van mening dat je mind so powerfull is dat het bij wijze van spreken een ziekte kan overwinnen. Het enige wat ik niet heb gekeken is, ‘the secret’ maar ik heb een korte aandachtspanne dus documentaires zijn heel moeilijk voor mij. 

Maar een dag vertelde ik haar over de film inception en dat ik eigenlijk nooit droom. Toen vertelde ze mij dat ik mijn eigen dromen kan creëeren als ik hiermee oefen. En ze zette een meditatie tape aan. Ik droomde dat ik een cowboy was en op een paard door de stad galoppeerde. Het was fijn.

Now back to the story. Als je mij als kind vroeg om mijn angst(en) te benoemen dan was het simpel. Muizen. Ik heb een muizenfobie. Ik moet ook altijd met de deur dicht slapen, waarom zal ik in een ander verhaal vertellen. Maar met de jaren zijn er een paar random angsten bij gekomen. Zo ben ik nu bijvoorbeeld bang voor vogelpootjes afdrukken in de sneeuw. Ik verander mijn route als ik dat zie. En ik ben sinds de film ‘mirrors‘ bang voor spiegels.

De laatste weken merk ik op dat ik droom. Of nou ja ik las ooit dat iedereen droomt alleen niet iedereen onthoudt het. Maar ik droom heftig en ik onthoud het ook. Ik merk ook op dat ik m’n dromen begin te controleren. Ik kan ze lichtelijk sturen. Het lijkt alsof een klein fragment van mijn dag in mijn hoofd blijft hangen en dat het onderwerp van mijn droom is. 

Doordat de dromen over een fragment van mijn dag gaan en niet hele non-fictieve dromen zijn, is het heel moeilijk ze te scheiden met de realiteit. Laatst droomde ik over een appgesprek, waarvan ik dus echt moest controleren of deze gevoerd is of niet. 

Deze dromen waren allemaal leuk, tot vandaag. Ik keek een trailer van een horrorfilm op Facebook. En die ene fractie van mijn 16 urige dag is blijven hangen en heeft een nachtmerrie gevormd. 

Ik droomde dat ik met een kennis in de lift stond en we grapjes maakte over enge dingen in de spiegel. Maar een man die ook in de lift stond zei al, don’t. Toen stopte deze lift en zei die man; jullie willen grapjes maken toch? Hij pakte mij en stopte me in een horrorachtige kamer. Waar ik dus de nacht moest overleven.

Ik voelde de letterlijke angst gewoon. En moest mezelf na een tijdje wakker maken uit deze nachtmerrie. Hoe ik dit deed was letterlijk uit de film inception. Ik kalmeer mezelf, kijk rond in de omgeving en zoek naar het onrealistische. En praat dan met mezelf.

– Nien, jij zal nooit grapjes maken met spiegels. Dit is een droom.

– Nien, je ziet deze kennis niet zo vaak om in zo een situatie met hem te belanden. Dit is een droom.

– Nien, je ziet alles helder behalve die man die je uit de lift greep. Dit is een droom.

– Nien, kijk rond in deze horrorkamer. Ken je het? Ben je hier ooit geweest? Nee! DIT IS EEN DROOM!

En ik schrok wakker. En ik ben bang. En ik schrijf. En ik deel. Yeah het is nu 05.58 maar zo zie je maar, er is op elk moment een verhaal te vertellen. Imma try to sleep now, maar HET LICHT BLIJFT AAN!

– as told by Nienie.